Oι Cameres μιλάνε στο mUsic Scene onAir

Μαζί μας οι  Cameres  ένα νέο rock σχήμα από την όμορφη Καβάλα μιλήστε μας για σας. Από πότε υπάρχουν οι Cameres και τι σας έκανε να δημιουργήσετε την μπάντα;

Οι Cameres είναι ο Νίκος Γραμμάτος (φωνή) και ο Γιάννης Βογιατζής (κιθάρα).

Δημιουργηθήκαμε στις αρχές του 2008 στην πόλη της Καβάλας όπου γεννηθήκαμε μεγαλώσαμε και ζούμε. Η αγάπη για την μουσική είναι αυτό που μας έκανε να δημιουργήσουμε την μπάντα, όπως και πριν την μπάντα όπου ήμασταν και οι 2 σε διαφορετικά γκρουπ. Τι πιο ωραίο από το να δημιουργείς μουσική, να ταξιδεύει ελεύθερη και να βρίσκει παραλήπτες που θα την αγαπήσουν. Αυτό είναι όλη η χαρά, πέρα από δόξες και χρήματα.

Σας χαρακτήρισα κλασσικό ελληνόφωνο rock σχήμα εσείς σε ποιον χώρο εντάσσετε  το σχήμα σας;

Χμ… αν σκεφτείς ότι ο Παύλος Σιδηρόπουλος έγραφε κλασικά ροκ τραγούδια, όπως και οι Τρύπες, τότε μας αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός. Αυτό λέμε κι εμείς ότι παίζουμε σε κάποιον που δεν μας γνωρίζει. Βέβαια το rock μπορεί να μεταλλαχθεί καμιά φορά σε hard rock ή metal, ή pop ή ακόμα και hip-hop. Η μουσική είναι απλά μουσική και θα παίζουμε ότι ακριβώς μας βγαίνει και μας αρέσει, χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας την έννοια του rock σαν αρχική ιδέα και πρότυπο. Μας αρέσουν οι πειραματισμοί.

''Θα είμαι εκεί'' ο δίσκος σας  ο οποίος  ''είναι φορές'' που σκέφτομαι πως άλλαξε το ''δρόμο ''σας... μιλήστε μας για αυτή την δουλειά.

Άλλαξε τον δρόμο μας από την στιγμή που πατήσαμε πόδι και επιμείναμε στα όνειρά μας. Τα πρώτα χρόνια ξεκινήσαμε σαν πενταμελής μπάντα, αλλά διαπιστώσαμε ότι τα όνειρα και οι επιθυμίες μας δεν συμβαδίζανε απόλυτα με τα όποια άλλα 3 μέλη που συνεχώς έφευγαν και έρχονταν στην μπάντα. Είμαστε μικρή πόλη και είναι δύσκολο να βρεις εξίσου τρελαμένους και ονειροπόλους με εσένα, πόσο μάλλον να παίζουν και να γουστάρουν την ίδια μουσική. Έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μόνοι μας. Απευθυνθήκαμε σε φίλους μουσικούς που εκτιμούμε την παικτική τους ικανότητα και τους ζητήσαμε να μας βοηθήσουν σε αυτή την προσπάθεια. Δέχτηκαν όλοι μετά χαράς και έτσι φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα που ακούτε. Κάναμε ένα όνειρο μας πραγματικότητα και πλέον συνεχίζουμε… όπου μας βγάλει.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο rock σχήμα σήμερα να μπει στη δισκογραφία;

Είναι αρκετά δύσκολο αλλά όχι και ανέφικτο. Δύσκολο γιατί πλέον οι δισκογραφικές δεν ασχολούνται με τις ροκ μπάντες και δεν επενδύουν σε αυτές όπως το κάνανε την δεκαετία του 90. Οι περισσότερες εταιρίες θα δεχτούν να σε κυκλοφορήσουν αν τους πας έτοιμο το υλικό, δηλαδή περισσότερα ζητάνε από όσα δίνουν. Υπάρχουν βέβαια και φωτεινά παραδείγματα όπως η δική μας b-otherside records που αγαπάει την ελληνική εναλλακτική σκηνή και βγάζει φοβερές κυκλοφορίες. Μας άρεσε, ταίριαζε στα γούστα μας και της δοθήκαμε. Το δύσκολο της υπόθεσης μέχρι να φτάσεις στην δισκογραφία είναι το οικονομικό, αλλά και μετά που θα πρέπει να προωθήσεις την δουλειά σου. Χρειάζεται θυσίες και υπομονή. Όποιος έχει γερά νεύρα κάποτε θα δικαιωθεί.

Γιατί προτιμήσατε ελληνικό στίχο, αντί αγγλικό και ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της απόφασης;

Προτιμάμε να τραγουδάμε στην γλώσσα μας, στην γλώσσα που γνωρίσαμε τον κόσμο, που μεγαλώσαμε και μάθαμε γράμματα, που ερωτευθήκαμε, που κάνουμε όνειρα, στην γλώσσα που έχει δώσει τα πάντα στον πολιτισμό αλλά και στις άλλες γλώσσες παγκοσμίως.

Οι στίχοι που γράφει ο Νίκος εδώ και 15 χρόνια είναι κατά 99,9% στην ελληνική γλώσσα. Αν ψάξεις στα συρτάρια του θα βρεις ένα το πολύ δυο χαρτιά με στίχους γραμμένους στα αγγλικά. Οπότε αυτό ξέρουμε, αυτό κάνουμε.

Τα πλεονεκτήματα είναι η αμεσότητα που δίνει ο ελληνικός λόγος, αλλά και το ενδιαφέρον του να παίζεις με όλες αυτές τις άπειρες λέξεις που μας προσφέρουν τα ελληνικά. Τα αγγλικά δεν το έχουν αυτό. Μειονέκτημα είναι το ότι δεν μπορούν να μας καταλάβουν άμεσα οι ξένοι.

Να σε εκπλήξουμε λίγο τώρα και να σου πούμε ότι έχουμε ήδη μεταφέρει στα αγγλικά ένα από τα τραγούδια μας και σύντομα θα κυκλοφορήσει παγκοσμίως από την Πορτογαλική εταιρία LAD Records. Είναι το «Rock Star», τραγούδι που έχει εντελώς αμερικάνικο ήχο, οπότε πειραματιστήκαμε στο να το πούμε στα αγγλικά. Φυσικά με την στιχουργική βοήθεια της Άννας Σπανογιώργου, την οποία και ευχαριστούμε πολύ.

Πιστεύετε ότι ο κόσμος αποδέχεται εύκολα έναν καλλιτέχνη που δεν ακολουθεί τα τετριμμένα;

Ο πολύς κόσμος αποδέχεται αυτά που βλέπει στην τηλεόραση και αυτά που ακούει στο ραδιόφωνο. Η τηλεόραση δεν έχει ιδέα από μουσική, αλλά ψάχνει για άλλα πράγματα. Της ενδιαφέρει το κέρδος, και κέρδος δυστυχώς έχει αυτή η αηδία που προωθούνε μέρα-νύχτα. Η οικονομική κρίση φαίνεται να κάνει και καλό όμως, γιατί βλέπουμε ότι και αυτός ο κλάδος αρχίζει και καταρρέει και ο κόσμος την ψάχνει και αλλιώς. Φυσικά δεν είμαστε προκατειλημμένοι, υπάρχουν και στην τηλεόραση οάσεις, και στο ραδιόφωνο, αλλά και στις λαϊκές και ποπ μουσικές. Όλα χρειάζονται στην ζωή μας, απλά καλό θα είναι να υπάρχει βήμα και στο διαφορετικό.

Τι γεύση σου αφήνει η Ελληνική Ροκ Σκηνή; Τα σχήματα μεταξύ τους υποστηρίζονται;

Υπάρχουν αμέτρητα γκρουπ σε όλη την χώρα, και μάλιστα πολύ αξιόλογα. Παλιά δεν υπήρχε τόση υποστήριξη. Έβλεπες μπάντες να παίζουν μόνοι τους live. Τώρα που είναι πιο ζόρικο να τραβήξεις τον κόσμο, βλέπεις συνεργασίες. Επιτέλους την πήραν χαμπάρι κάποιοι ότι μόνο με την συνεργασία θα πάμε μπροστά και όχι ο καθένας μόνος του.

Φυσικά υπάρχουν και κάτι μπάντες που μπορεί να παίζουν σε ένα φεστιβάλ μαζί με άλλους, να φωνάζουν τους δικούς τους, να παίζουν, και μόλις τελειώσουν να εξαφανίζονται όλοι δια μαγείας…. ή επίσης κάποιοι να την βλέπουν πολύ μουσικάρες και ανώτεροι από κάθε άλλον που κάνει παρόμοια δουλειά και να ρίχνουν συνέχεια πισώπλατες μαχαιριές στους πάντες. Ακόμα αυτή την κακιά συνήθεια που έχει ο Έλληνας με την «κατσίκα» του διπλανού, δεν την έχει ξεπεράσει. Το καλό είναι βέβαια ότι τα νέα πλέον μαθαίνονται γρήγορα και κάτι τέτοιοι μένουν σιγά σιγά στο περιθώριο, βασιλιάδες στον θρόνο του σπιτιού τους. Εμείς να τους ευχηθούμε περαστικά.

Πώς επηρεάζεται ένας νέος δημιουργός από τα γεγονότα που συμβαίνουν στην χώρα μας;

Και θετικά και αρνητικά… θετικά γιατί όλο αυτό το χάλι είναι τροφή για σκέψη, οπότε ανάγκη για δημιουργία. Αρνητικά γιατί είναι πιο δύσκολο να βρεθούν να λεφτά που χρειάζονται για να φτιαχτεί ένας δίσκος, όπως επίσης το να μπορέσεις να ταξιδέψεις για να παίξεις ζωντανά την μουσική σου. Τα μαγαζιά πλέον σου λένε να παίξεις με ποσοστά, η εφορία πλέον επειδή ψάχνει για χρήμα πολλές φορές δεν αφήνει ήσυχους τους καταστηματάρχες, αλλά ακόμα και τους μουσικούς… οι βενζίνες και τα διόδια ακριβά. Πως λοιπόν θα καταφέρει μια μπάντα από την Καβάλα ή την Ορεστιάδα να φτάσει στην Αθήνα για να παρουσιάσει την τέχνη της; Πάντα ήταν δύσκολα τα πράγματα.

Το διαδίκτυο μέσω  του facebook και του twitter  επιτρέπουν στον καλλιτέχνη να έχει ανέξοδη και ευρεία προβολή της δουλειάς του, καθώς και μίας εικόνας όσον αφορά την αποδοχή του κόσμου πόσο σας έχει βοηθήσει αυτό;

Το twitter είναι μια βλακεία και μισή, άσε που έχει συνήθως ψεύτικα προφίλ, και γενικά η πλατφόρμα δεν βοηθάει μια μπάντα. Είναι μια αηδία για τους celebrities, αν ήμασταν τέτοιοι μπορεί και να είχαμε. Το facebook βοηθάει αρκετά στην προβολή αλλά μέχρι ένα σημείο και εκεί, μετά πρέπει να βάλεις το χέρι στην τσέπη. Το myspace ήταν κάποτε ένα δυνατό εργαλείο, μέχρι που του έφαγε τον κόσμο το facebook. Εκεί είχαμε μια δυνατή παρουσία στις αρχές που ξεκινήσαμε. Να φανταστείς ότι περισσότερο είχαμε γίνει γνωστοί από εκεί και κυρίως από τα forum και torrentάδικα που είχαμε ανεβάσει δωρεάν το πρώτο μας promo το 2009. Οπότε σκέψου ότι η πειρατεία όπως την αποκαλούν, εμάς μας είχε βοηθήσει. Τώρα μας μένει το youtube όπου έχουμε ελπίδα προβολής, μέχρι και αυτό να αρχίσει να ζητάει λεφτά. Σίγουρα όμως το διαδίκτυο είναι το μοναδικό εργαλείο που έχουμε για να προωθήσουμε την μουσική μας, κι αν δεν υπήρχε αυτό, δεν θα ταξίδευε και η μουσική μας.

Σίγουρα τα όνειρα και τα σχέδια σας πολλά θα τα μοιραστείτε μαζί μας;

Θέλουμε να γυρίσουμε όλη την χώρα, κάθε πόλη και κάθε χωριό αυτού του ευλογημένου και όμορφου τόπου μας, να παίξουμε την μουσική μας, να γνωρίσουμε κόσμο. Αυτό θα ήταν πραγματικά ονειρικό, μακάρι κάποια στιγμή να το καταφέρουμε. Θέλουμε να βγάλουμε επίσης πολλά ακόμα τραγούδια και δίσκους, όσο μπορούμε περισσότερα… να φτιάχνουμε αυτά τα μουσικά καραβάκια, να πηγαίνουμε στο λιμάνι και να τα αφήνουμε να ταξιδέψουν.. και όπου θέλουν ας πάνε … ελεύθερα. Δεν έχουμε πολύ μεγάλα και τρελά όνειρα, ζούμε το σήμερα και σκεφτόμαστε το πολύ μέχρι το αύριο. Θέλουμε να είμαστε καλά στην υγεία μας, όπως και όλος ο κόσμος. Θέλουμε έναν ακόμα πιο όμορφο κόσμο και θα προσπαθούμε για αυτό με όποιον τρόπο μπορούμε… όσο ζούμε θα ελπίζουμε και θα κάνουμε όνειρα. Το ίδιο να κάνετε όλοι σας!